رابطه حداکثر گشتاور اکستنسوری ایزوکینتیک اندام تحتانی با حداکثر ارتفاع دستیابی در اجرای بهینه پرش عمودی در بازیکنان نخبه بسکتبال بانوان

چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین گشتاور ایزوکینتیک اندام تحتانی درمفاصل مچ پا و زانو و ران با حداکثر ارتفاع دستیابی در اجرای بهینه پرش عمودی در بازیکنان نخبه بستکبال بانوان بصورت جفت پا وتک بود. بدین منظورکل بازیکنان تیم ملی بسکتبال بانوان ایران 12 نفر با میانگین سن، قد و وزن (3 25 سال، 7 175 سانتی متر، 65 کیلوگرم) شرکت کردند. اوج گشتاور اکستنسوری اندام تحتانی در مفاصل مچ، زانو و ران پای غالب و غیر غالب آزمودنی ها در دو زنجیره باز و بسته توسط دستگاه ایزوکنتیک در سرعتهای زاویه ای 60 و 180 درجه بر ثانیه و حداکثر پرش عمودی آزمودنی ها بصورت جفت پا و تک پا اندازه گیری شد. بر اساس یافته های تحقیق در پای غالب رابطه معنی داری را بین اوج گشتاور اکستنوری مفصل ران در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه در انقباض اکسنتریک با پرش عمودی جفت نسبت به وزن (پرش جفت× وزن) نشان داد، همچنین این ارتباط معناداررا بین اوج گشتاور اکستنوری مفصل ران در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه در انقباض اکسنتریک با پرش عمودی تک پا (پای راست) نسبت به وزن مشاهده شد، علاوه بر موارد بالا ارتباط معناداری نیز در اوج گشتاور اکستنوری مفصل ران در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه در انقباض کانسنتریک با پرش عمودی تک پای راست نسبت به وزن (پرش تک پا × وزن) دیده شد. در صورتیکه این ارتباط معنا داردر سایر مفاصل (مچ و زانو) در زنجیره باز و در زنجیره بسته (پرس پا) با پرش عمودی مشاهده نشد .باتوجه به نتایج این تحقیق می توان بیان کرد که مفصل ران در اجرای پرش عمودی جفت پا و تک پااز اهمیت بیشتری نسبت به مفصل مچ و زانو برخوردار است. که این همبستگی در سرعت 60 اکسنتریک و 180 کانسنتریک مفصل ران با پرش عمودی مشاهده شد پس می توان اینگونه پیشنهاد کرد که برای افزایش مهارت پرش در بسکتبالیتها تمریناتی با سرعت پایین با انقباض اکسنتریک و سرعت بالا با انقباض کانسنتریک به کار برده شود.